Momenteel heb ik nog niet veel vooruitgang geboekt in verband met mijn onderzoek. Bepaalde producten die essentieel zijn voor mijn experimenten zijn nog niet aanwezig in het labo (primers, voor de mensen van BLT of gewoon slimme mensen). Ik heb ondertussen wel al wat DNA-extracties uitgevoerd op bloedstalen, meegevolgd met het uitvoeren van celculturen (kweken van de parasiet) en algemene oefeningen uitgevoerd om de handelingen reeds onder de knie te krijgen vooraleer het echte werk eraan komt. Tijdens het meevolgen van de ‘cultering’ (parasieten kweken) ben ik iets zeer vreemds te weten gekomen. Ik vroeg van waar ze de rode bloedcellen halen om de parasieten te laten infecteren en dus zo te kunnen kweken.
Terwijl ze haar mouw omhoog bracht antwoordde ze,’ wij doneren ons bloed, kijk ik heb al een heel gat in mijn arm’. Ik begon echt meteen te lachen omdat dit zo absurd is. Aangezien het te duur is om bloed aan te kopen, hebben ze een lijst gemaakt waarop staat wie wanneer zijn bloed moet doneren om daar dan de parasieten in te laten kweken. Slim gezien maar toch ook een rare gedachte. Als je je nu afvraagt of ik dit ook zal doen, ik denk het wel. Ik wil mijn eigen rode bloedcellen wel eens zien geïnfecteerd worden door parasieten, hoe vreemd dit ook mag klinken.
Ik heb ook iets zeer belangrijks te melden, mijn studentenkaart is een feit geworden op donderdag 22/02, het is dus toch goed gekomen met een beetje (heel veel) geduld.
Time for the 3th weekend!!
Zaterdag zijn we naar een foodmarket geweest op 10 minuutjes rijden van Tuksdorp. Er waren enorm veel verschillende kraampjes waar je een warme maaltijd kon kopen. Het ging van Hollandse vleeskroketten tot het typisch Indisch gerecht met rijst en curry. Het leek zeer goed op het foodtruckfestival van bij ons.
Zondag vertrokken we naar het ‘Lion and safaripark’ waar we een safaritour van 3uur hadden geboekt. We werden in een grote jeep gestoken die volledig afgesloten was, wij voelden ons nu eens de dieren in een kooi. Tijdens de safaritocht hebben we veel verschillende dieren gezien waaronder leeuwen met welpjes, giraffen, zebra’s, wilde honden, … (zie foto’s). Het was een mooie tocht en ook was het leuk om even buiten onze ‘kooi’ te mogen voor een hapje en een drankje tussen de dieren (geen zorgen, de leeuwen zaten in een ander deel van het park). Na deze mooie tocht en de lunch konden we het kind in ons naar boven laten komen door met de actieve welpjes te gaan spelen. Ik moet zeggen dat een van de welpjes enorm geïnteresseerd was in mijn gsm zoals je kunt zien in bovenstaande foto. Mijn kleren waren na de ontmoeting met de speelse welpjes helemaal klaar voor de wasmachine, dit was echt het beste moment van de dag voor mij.
Één van mijn medestudenten in het labo heeft ervoor gezorgd dat de professor ons heeft uitgedaagd om de maandag voor het werk te gaan lopen (blijkbaar gaan ze elke maandag, woensdag en donderdag met een paar voor het werk gaan lopen). De mensen die mij goed kennen weten maar al te goed dat ik echt een ochtendmens ben, huhum :/. Momenteel heb ik het toch al twee keer overleefd om op een maandagochtend om 7u te gaan lopen, ik ben trots op mezelf ;).
Ik ben sinds vorige week samen met een meisje van Duitsland beginnen meetrainen met de volleybalploeg van de universiteit van Pretoria. Het deed wel nog eens deugd om me volledig te laten gaan op het volleybalplein. Na de eerste training had de coach al gezegd aan zijn team dat wij blijven tot juni terwijl hij dat niet eens gevraagd had aan ons. We zijn eigenlijk aan het twijfelen of we willen verder doen aangezien het op een andere campus is en dus moeilijk is om te bereiken. We zullen wel nog zien hoe dit verder zal verlopen.
Time for the 4th weekend !!!
Vrijdagavond zijn we naar een avondmarkt geweest die plaatsvindt op elke eerste vrijdag van de maand. Het was niet zo groot, slechts een vijftiental eetkraampjes, maar wel enorm gezellig. Het was een groot grasplein waar er overal kussen en dekens op de grond lagen om lekker op te relaxen na een werkweek. Ook was het enorm mooi versierd met allerlei lichtjes in de lucht. Op de zaterdag hadden we een volledige dagtour voor de boeg die werd geregeld door een Zuid Afrikaanse student. Na een busrit van 1uur kwamen we aan bij de eerste bestemming, het radiostation. Hier zouden we een geïnterviewd worden, maar helaas (of toch niet) kwamen we in een donker kotje terecht en wisten ze ons te vertellen dat er geen elektriciteit was voor die dag, Radio was out.
Dan gingen we maar meteen door naar de tweede stop, namelijk de townships Garankuwa, Mabopane en Soshanguve (zijn woongebieden aan de rand van de stad die tot de val van de apartheid voorzien werden voor "niet-blanke" inwoners, dus de zwarte bevolking, kleurlingen en Indiërs. Sinds de val van de apartheid en het aantreden van een nieuwe regering, op nationaal vlak het ANC, zijn grote projecten bezig om de woonomstandigheden van de inwoners te verbeteren.). Ik moet eerlijk zijn dat ik het wel wat erger had verwacht, wat ook wel kan te maken hebben met het feit dat ik al ergere toestanden heb gezien in India. Het was zeer interessant om te zien hoe ze in zo een Township leven (zie 3 foto’s). Zo hebben we ook de eer gehad om bij een super vriendelijke vrouw in haar huisje te mogen kijken. Er stond 1 bed om met 5 mensen in te slapen, meestal slaapt er ook iemand op de grond wist ze mij ter vertellen. Ze hadden twee kleine vuurtjes als keuken en wat bakken water als badkamer. Voor het water en de elektriciteit betalen ze helemaal niets want ze stelen het zeg maar gewoon van de dichtstbijzijnde elektriciteitspalen en waterleidingen. Na het opdoen van deze vele indrukken in de Townships gingen we verder naar een park met een krater veroorzaakt door een meteoor ‘Tswaing meteorite crater’ waar we een hikingtour zouden doen richting de krater, helaas had onze begeleider dit niet op voorhand geregeld (vermoeden we toch) want er was nog geen gids aanwezig. We zijn dan maar meteen doorgereden naar de volgende bestemming wat het hoogtepunt (voor mij toch) van de dag bleek te zijn, een dagopvang. De kindjes hadden verschillende typische Afrikaanse dansjes voor ons voorbereid die echt fantastisch waren om te zien (zie stukje in het filmpje). Toen het optreden gedaan was werden er veel groepsfoto’s getrokken waarbij de allerkleinsten echt letterlijk aan ons kwamen hangen, mijn moedersinstinct kwam snel tevoorschijn tijdens deze fantastische ontmoeting. Op dit moment was het reeds lunchtijd en werd er naar meerdere restaurants gereden om eten te bestellen, uiteindelijk hadden ze dan toch eentje gevonden. Met knorrende magen keerden we terug naar het park met de krater. De hikingtour was ondertussen al omgezet in een bustour richting de krater (wat echt wel de beste beslissing was). We kregen een mooi uitzicht te zien waar we een mooie groepsfoto konden nemen (zie bovenaan). Nu was het eindelijk tijd voor de lunch. We kregen elk een gigantisch broodje met kaas, (zeer slappe) frietjes, sausjes en een curryworst (zie foto). Dit blijkt een typische Zuid-Afrikaanse lunch te zijn. Met een gevulde maag reden we richting het ‘Dinokeng Big Five Game Reserve’. Toen we daar aankwamen kregen we te horen van onze begeleider dat we blijkbaar een zeer kleine kans hadden om de Big Five nog te spotten aangezien het park nog slechts anderhalf uur open was, weer mooi voorbereid…
Hij stelde voor om de volgende dag om 5u in de morgen terug te komen, maar dat hebben we vriendelijk afgewezen.
Als alternatief hebben we de eer gehad om een traditionele trouw bij te wonen (zie bovenaan). We zijn niet zo lang gebleven op die trouw aangezien we snel merkten dat er veel aandacht naar ons ging waar we ons niet goed bij voelden aangezien het getrouwde koppel alle aandacht moet krijgen. Zo reden we door naar onze laatste bestemming waar een kunstenaar iemand van onze groep, aan de hand van een foto, in zout heeft nagemaakt (zie resultaat bovenaan). Na dit spektakel werd er braai (bbq) gehouden, onze begeleider bleef zo lang weg om het vlees te gaan halen dat we nadien als verhongerde beesten gewoon bij de bbq bleven staan om zo snel mogelijk een stukje vlees te kunnen bemachtigen eens deze van de bbq werden gehaald (we verbrandden ons bijna telkens maar dat boeide ons niet :p). Ik heb nog nooit zo kunnen genieten van lapjes spek. Dit was echt wel een dag die veel indrukken heeft nagelaten maar wel enorm slecht georganiseerd was of gewoon op zijn Zuid Afrikaans. De volgende keer regelen we het zelf denk ik ;).
Tot de volgende keer :)
Comments